donderdag 19 maart 2009

Vanavond voel ik me volledig zen :). Daarjuist zijn we gaan zwemmen en hebben we een tijdje in de sauna gezeten. De perfecte combinatie dus. Normaal is de donderdag onze vrije dag, maar we zijn toch naar school geweest om te werken. Ik heb me vooral bezig gehouden met een presentatie in elkaar te steken voor de opendeur volgende week vrijdag en zaterdag. We krijgen elk ons eigen prikbord om onze postkaarten voor te stellen! Het is de bedoeling dat we ons werkproces een beetje voorstellen, namelijk onze schetsen en ons eindresultaat. 

Gisteren hebben we ook een volledige dag op school gezeten, in de ochtend hebben we eens op punt gezet wat er allemaal moet gebeuren voor het project samen met onze klas. In de namiddag heb ik te horen gekregen wat mijn opdracht voor woodwork is. Ik zal namelijk een dienblad ontwerpen en maken in hout. Ik ben volop bezig met het bedenken van een origineel ontwerp. 

'S avonds hebben we ook de kans gekregen om iets zeer apart te doen. Paul is namelijk leerkracht in Kendo en hij zij dat we altijd welkom waren om één van zijn lessen bij te wonen. Zo'n kans laat je natuurlijk niet liggen. Dus om 18u00 zijn we naar de school geweest waar hij deze lessen geeft. Dit was in een gymsal (noors voor gymzaal ;) van een school, ik weet niet of het een lagere of middelbare school was. We kregen er elk een houten zwaard (jammergenoeg niet de kleren die erbij horen) en begonnen met de les. Het eerste wat we deden was een soort ritueel die zich afspeelt in het begin van de les en op het einde. Het begon met je zwaard in je rechterhand te houden, dan moest je het in je linkerhand overnemen en aan je heup houden. Toen riep iemand een woord die ik niet kon verstaan en ging je op je knieën gaan zitten (en het is belangrijk dat je eerst met je linkerknie naar beneden gaat en dan je rechterknie), dan leg je het zwaard naast je. Daarna riep hij nog iets en was het de bedoeling dat je je linkerhand in je rechterhand legt en je duimen samenhoudt zodat je een driehoek vormt met je handen, daarbij sloot je je ogen en adem je in via je neus en uit via je mond. Dit is wel vreemd om te doen als je zoiets totaal niet gewend bent. Eenmaal dit gebeurt riep hij terug iets en dan was het de bedoeling dat je je handen op de grond legt en met je hoofd naar je handen toe gaat. Niet volledig tot aan de grond, want je achterwerk mocht niet omhoog gaan. Eenmaal terug recht nam je het zwaard vast en ging je rechtop staan. 
In die les hebben we drie kata's geleerd. In het begin heeft hij de eerste kata met iemand van zijn groep getoond en daarna heeft hij ons apart genomen om het ons te leren. Eerst en vooral moesten we het voetenwerk leren, en om eerlijk te zijn, dit was echt het moeilijkste deel van kendo! Je moet bijna altijd in dezelfde positie beginnen, namelijk met je linkervoet iets naar achter (en je hiel iets naar boven) zodat je tenen gelijk staan met de hiel van je rechtervoet. 
Het is ook op die manier dat je moet wandelen, namelijk door eerst je rechtervoet te plaatsen en direct daarna volgt in een rapper tempo je linkervoet. Het was vooral moeilijk om te onthouden welke voet je eerst moest zetten als je een pas deed. Het klinkt niet moeilijk, maar bij iedere kata was er wel iets verschillend met het voetenwerk.
Er zijn vijf verschillende houdingen in kendo. Ik weet de namen niet meer precies want het waren allemaal zeer vreemde namen. Deze die we het meest gebruikten was Komman of zoiets, daarmee startte je alle kata's. Bij deze houding houd je je zwaard voor je buik op de hoogte van je navel en iets naar boven gericht. Bij de eerste kata volgde daarna een andere houding, waar je het zwaard omhoog tilt tot boven je hoofd en het was de bedoeling dat je linkerhand gelijk loopt met je linkeroog en je linkervoet. De tegenstander (of student genoemd, ik stond naast paul, die tegenover Niels stond en ik dus tegenover Karen, en wij werden leraars genoemd) deed de zelfde houding, maar met de handen over het midden van het hoofd. Dit is het begin van de kata voor we naar elkaar toe wandelden.
Ik zal de kata's niet tot in detail uitleggen hoe ze gingen, want dit zou te lang duren en als je het zelf niet kan doen is het waarschijnlijk moeilijk om in te beelden.  Maar ik kan je wel zeggen dat het een plezante en unieke ervaring was. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten